Interview met Lieke Helmes, procesbegeleider in de gemeente Epe
“Het contact maken is van belang; beweging creëren. Als je in contact bent, hoor je ook de nee, maar wel anders.”
Lieke Helmes | Procesbegeleider in de gemeente Epe
Sinds 2023 werkt Lieke als procesbegeleider in Epe.
De vraag bij samenwerken is ‘wat heb je van jezelf achter te laten om meer wij toe te kunnen staan’
Samenwerking
In haar rol als procesbegeleider coördineert Lieke de samenwerking tussen onderwijs, gemeente, jeugdzorg en CJG. In Epe is een koersdocument opgesteld. Daarin is van woorden naar daden gegaan. Ook zijn er ambities opgesteld en hebben de partners zich daaraan verbonden. De uitdaging was of aan de voorkant gestart kon worden met het proces zonder dat de uitkomst aan de achterkant bekend was.
Er moet ruimte geboden kunnen worden aan weerstanden; daarin wil Lieke een ieder genoeg zien en waarbij zij zichzelf afvraagt of ze iedereen in voldoende mate ziet.
Inclusie
Inclusie en exclusie zijn aan elkaar verbonden. Het levert diversiteit op. De vraag dient zich aan hoe je verschillen in elkaar kunt toestaan en zien. Lieke spreekt zelf liever van ‘zo inclusief mogelijk’. Zij wil zo inclusief mogelijk denken en kijken vanuit zichzelf. En vervolgens de vraag er laten zijn hoe dat dan zoveel mogelijk samen gedaan kan worden.
Vragen die voor Lieke bij inclusie horen zijn:
- Ga je van de samenleving vragen een beweging te zijn of ga je zelf ermee aan de slag? En hoe vraag je dat dan? Moeten we allemaal hetzelfde kunnen of mogen we divers zijn?
- Vragen we iets wat wel kan? Of moeten we accepteren dat iets niet kan?
Inclusie is daarmee eigenlijk een continue proces.
Liever spreken van ‘zo inclusief mogelijk’
Lieke verwacht dat er altijd gespecialiseerd onderwijs zal zijn; er zullen immers altijd kinderen zijn die een speciale zorg- of onderwijsbehoefte hebben.
En zijn dat dan speciale kinderen, creatieve kinderen of kinderen die meer tijd nodig hebben? Hoe kijken we naar deze kinderen binnen de mogelijkheden en onmogelijkheden van het systeem?
Willen we diversiteit toestaan en daarmee het gegeven dat een kind buiten het systeem valt, dan is het nodig om ook naar onszelf te kijken. Te reflecteren dus. Ook in de waan van de dag, waarin het soms lastig is of de tijd voor reflectie ontbreekt.
Thuiszitters
Vanuit de leerplicht is de thuiszitter anders dan vanuit de school of het CJG. Of andersom.
Gedefinieerd zal moeten worden wat we onder een thuiszitter verstaan en vervolgens moet afgestemd worden of we het dan over hetzelfde hebben. Spreken we hierin één taal?
Lieke denkt dat hierin nog veel te winnen is.
Meer kinderen hebben moeite om hun draai in het onderwijs te vinden. Zij maken daarmee ons iets duidelijk: is het huidige systeem nog wel wat we nodig hebben?
“Om te kunnen samenwerken heb ik de anderen wel nodig”
Lieke Helmes | Procesbegeleider in de gemeente Epe